,,We hebben wat te besteden en zitten niet op ons geld’’, zegt voorzitter Lex Kerssemakers. De basis van het vermogen kwam van een ondernemer die twee bedrijven naliet aan de stichting. De verkoop daarvan leverde een stevig bedrag op. Het rendement gebruikt de stichting om nog steeds aan de doelstelling te voldoen: mensen in nood helpen.
Je moet zichtbaar zijn
Die moeten altijd van een zorgorganisatie komen. ,,We hebben contact met de vaste organisaties, zoals bijvoorbeeld De Springplank en WIJeindhoven. Maar we richten ons ook op projecten.” Volgens haar zijn er veel goededoelenorganisaties die wat onder de radar blijven. ,,Je moet er natuurlijk voor zorgen dat je zichtbaar bent.”
Kerssemakers: ,,Wij hebben een bedrag te besteden. Dat willen we dan ook graag uitgeven.” De afgelopen drie jaar is dat niet gelukt, geven ze aan.
Onlangs kwam een dakloze mij vol trots zijn nieuwe kunstgebit laten zien
Via de zorgorganisaties verstrekt de stichting ook jaarlijks 70.000 euro voor individuele noodhulp. Dat geld wordt wel elk jaar compleet besteed. Dat gaat voor het grootste deel naar schrijnende gevallen. Hobbelen: ,,Als je het zelf goed hebt en contact hebt met gelijkgestemden, is de wereld van armoede er een die veel mensen helemaal niet kennen. Helaas is die er wel. Het gaat vaak van generatie op generatie over. De problemen zijn divers: schulden, alcohol, geweld. Het gaat nooit om één ding dat er speelt.”
Thomas Tandartsfonds
Die problemen kan de stichting niet oplossen, maar enige verlichting valt wel te bieden. ,,Met een kleine bijdrage willen we toch wat licht aan het einde van de tunnel bieden’’, zegt Kerssemakers. Een schot in de roos is het Thomas Tandartsfonds.
,,Voor mensen met geldproblemen is de tandarts iets dat je al snel schrapt op je uitgavenlijstje’’, legt Hobbelen uit. ,,De straatpastor in Eindhoven kwam daarmee. Veel daklozen hebben een slecht gebit. Via dat fonds bieden we basiszorg. We hebben een tandarts die dit voor ons doet. We helpen de mensen van de pijn af. Dat is echt geen luxe. Er is veel schaamte, maar dit jaar hebben we er toch zestig kunnen helpen.’’
Ze vervolgt: ,,Een dakloze kwam mij laatst vol trots zijn nieuwe kunstgebit laten zien. Hij had daarvoor een vreselijk slecht gebit. ‘Dit verandert mijn hele leven’, zei hij nog.”
Wim van Doorne
De paters Augustijnen in Eindhoven richtten de stichting in 1946 op om ontheemde mensen, de eerste daklozen in die tijd, onderdak te bieden. De eerste voorzitter was auto-industrieel Wim van Doorne. De stichting stond aan de basis van het Labrehuis (voor dakloze mannen) en het Ritahuis (voor alleenstaande moeders). Later droeg de stichting die over aan een maatschappelijke organisatie van de gemeente.