Isolement

Zo vertelt de 48-jarige JP hoe hij in 2016 om verscheidene reden van de ene op de andere dag dakloos raakte. “Ik had een ‘normaal’ leven, maar kon door ziekte langere tijd niet werken, waardoor ik in een isolement raakte. Mijn wereld werd steeds kleiner. Daardoor verloor ik ook het overzicht over mijn financiën, tot het punt dat ik de blauwe brieven op de deurmat niet meer opende. Het ging van kwaad tot erger, tegen het eind van het jaar stond er een ploeg voor de deur om mijn woning te ontruimen.”

Een persoonlijk en intiem verhaal, waar de Eindhovense JP een duidelijke boodschap aan koppelt. “Ik heb me erover verbaasd hoe makkelijk iemand een dak boven zijn hoofd kan verliezen. Als er twee á drie dingen in je leven fout gaan en je hebt geen reserves of een bepaald steunnetwerk om op terug te vallen, kan dat al genoeg zijn om gigantisch in de problemen te komen. Vandaag ben ik het, morgen kan jij het zijn. Kijk daarom verder dan je neus lang is.”

Neerwaartse spiraal

Het belanden in een neerwaartse spiraal na wat ferme tegenslagen, zoals JP ook beschrijft, is volgens Jelle van Kruijssen een veelvoorkomend fenomeen. De begeleider van Stichting Springplank spreekt van een ‘samenloop aan omstandigheden’.

“Dat is vaak het geval, evenals een stukje pech of het maken van een aantal verkeerde keuzes.” Voor velen is het toegeven aan jezelf in een situatie als deze het moeilijkst. Van Kruijssen: “Het voelt alsof je hebt gefaald in het leven en het wekt schaamte op. Zolang dit gevoel heerst, dan ga je ook niet snel om hulp vragen. De drempel is hoog, dat is mij door de jaren heen erg duidelijk geworden.”

Luister hier de eerste aflevering van ‘Thuisloos in de Lichtstad’:

https://studio040.nl/nieuws/artikel/dakloos-in-eindhoven-vandaag-ben-ik-het-morgen-kan-jij-het-zijn