Eindhoven ziet het aantal daklozen de afgelopen jaren toenemen. Dat er steeds meer mensen op straat slapen is zichtbaar in de stad. Journalisten Lennard Vader en Jasper Piron gingen daarom op onderzoek uit. Voor de podcastserie ‘Thuisloos in de Lichtstad’ gingen ze in gesprek met ex-daklozen, begeleiders en beleidsmakers. ”Pas als de brieven donkerpaars kleuren, voelt men de noodzaak in actie te komen.”
De vierde aflevering van de zesdelige podcast is hieronder te beluisteren. In deze aflevering onderzoeken de makers hoe de hulpverlening voor dak- en thuislozen is ingericht in Eindhoven.
Jelle van Kruijssen en Sophie Floor werken beide als begeleiders bij Stichting Springplank. Ze vertellen wat er gebeurt als daklozen bij de hulpinstantie aankloppen. “Je wordt toegewezen door een daklozenopvang of via de gemeente. Daaruit volgt een gesprek. Dan moet duidelijk worden waar de persoon behoefte aan heeft”, legt Van Kruijssen uit. Hoe een eerste ontmoeting eruit ziet verschilt volgens begeleider Floor per kandidaat.
“Aan de ene kant wil je graag het hele verhaal aanhoren, en aan de andere kant rust en ruimte bieden aan de kandidaat, wetende dat ze veel hebben meegemaakt.” Het is echt een puzzel om te leggen, voegt Van Kruijssen toe. “Het is niet zo dat er een bepaalde gebruiksaanwijzing is voor iedereen, daarbij zijn behoeftes per kandidaat verschillend.”
In Eindhoven zijn er meerdere plekken waar dak- en thuislozen terecht kunnen komen. Ook als het niet om directe hulpverlening gaat. Bij inloophuis ’t Hemeltje bijvoorbeeld, waar laagdrempeligheid belangrijk is. Daklozen kunnen hier douchen, eten en gebruik maken van het toilet. Vrijwilliger Nancy Ornek vertelt hoe zij en haar collega’s ook een servicegerichte rol vervullen. “Wij observeren en onderhouden contact met andere hulpinstanties, maar zijn er ook voor de doelgroep, als luisterend oor of schouder om op te huilen.”
Ook Jep Verhorevoort, coördinator bij Werkplaats Financiën, ziet geregeld dak- en thuislozen aankloppen met een hulpvraag. “Wij helpen een financiële situatie in kaart te brengen of een plan van aanpak te maken. Vaak is dat te laat: pas als de brieven op de deurmat donkerpaars kleuren, voelt men de noodzaak in actie te komen.”
Naomi, kandidaat bij Springplank, geeft aan dat ze deze noodzaak pas voelde op een beschreven dieptepunt: het moment dat ze op straat belandde. “Pas toen voelde ik de urgentie om er wat aan te doen. Als ik nooit tot die realisatie was gekomen, dan was mijn huidige situatie heel anders geweest. Soms moet iemand onderuitgaan om het te snappen.”
Luister hier de vierde aflevering van ‘Thuisloos in de Lichtstad’:
https://studio040.nl/nieuws/artikel/dakloos-in-eindhoven-behoeftes-zijn-verschillend-per-persoon
