Eindhoven ziet het aantal daklozen de afgelopen jaren toenemen. Dat er steeds meer mensen op straat slapen is zichtbaar in de stad. Journalisten Lennard Vader en Jasper Piron gingen daarom op onderzoek uit. Voor de podcastserie ‘Thuisloos in de Lichtstad’ gingen ze in gesprek met ex-daklozen, begeleiders en beleidsmakers. “Een stukje contact kan heel waardevol zijn.”
De vijfde aflevering van de zesdelige podcast is hieronder te beluisteren. In deze aflevering onderzoeken de makers hoe de hulpverlening vanuit het perspectief van dak- en thuislozen wordt beleefd.
Hoewel Naomi (26) pas net aan een traject bij opvangorganisatie Stichting Springplank is begonnen, blikt ze terug. Ze vertelt wat ze nodig had toen ze een jaar geleden aanklopte bij de opvang aan de Paradijslaan. “De merkbare steun van een begeleider om simpelweg mijn hart te luchtten vond ik heel fijn. Ze geven je daar dan ook de ruimte, iets waar ik naar op zoek was. In de situatie waarin ik heb gezeten ontbreekt het vaak aan menselijkheid en een luisterend oor.”
Begeleider Jelle vult aan: “Ik denk dat dat het meest waardevolle is wat je kan doen als begeleider, naast alle praktische zaken. Er wordt uiteindelijk toch op een bepaalde manier naar je gekeken als dakloze. Daarom is het goed om eerst van mens tot mens een situatie te bekijken, op een toegankelijke manier.”
Barbara Butta, coördinator bij Stichting Barka, ziet dat de behoefte aan respect erg groot is onder de doelgroep dak- en thuislozen. “Door wat ze is overkomen zijn ze een stuk kwetsbaarder en kunnen ze zelfs in sociaal isolement raken. Respect is daarom alles. Voordat ik met deze doelgroep werkte, was me dat niet duidelijk. Nu kan ik er niet omheen.”
Nancy Ornek, vrijwilliger bij inloophuis ’t Hemeltje, sluit zich hierbij aan. “Als jij hulp aanbiedt, is de manier waarop je dat doet van cruciaal belang. Je moet oog hebben voor wat de dak- of thuisloze verder kan helpen, ook op mentaal of geestelijk gebied. Mensen die op straat leven, moeten als mens behandeld worden.”
Door de toestroom van dak- en thuislozen in de regio, wordt er bij Stichting Springplank een deurbeleid gehanteerd. Ook bij ’t Hemeltje, waar de deur voor iedereen openstaat, is dat tegenwoordig het geval. “We verwelkomen iedereen, wat onze grootste kracht is maar ook onze grootste valkuil”, aldus Ornek. “Vorig jaar hadden we totaal geen overzicht van wat er gebeurde, mede door de taalbarrière bij het grote aantal niet-Nederlandse daklozen. Ons beleid is strakker geworden, iets wat we in de regio vaker terugzien.”
Luister hier de aflevering:
